Wady postawy

Witam.
Jestem po amputacji udowej lewej strony, kikut bardzo krótki (8cm od pachwiny) i jeszcze ścięty z boku. I przy każdej protezie mam ten sam problem, przy robieniu kroku zdrową nogą i obciążaniu protezy biodro leci mi w prawą stronę, a cały tułów przechyla się w lewo. I nie potrafię tego zwalczyć. Właściwie to nie potrafię poprawnie zrobić nawet jednego kroku. Cały czas czuję się w protezie niestabilnie. Czy ktoś ma podobne problemy i mógłby mi coś doradzić? W czym może tkwić problem? Jakie ćwiczenia mogłabym zastosować? Dodam tylko, że po amputacji jestem już 5 lat i mam naprawdę dobre protezy. Wcześniej myślałam, że to głównie problem źle zrobionego leja, ale okazuje się, że w każdym leju jest ten sam problem, więc to o coś innego chodzi.

Jesli chodzi o problem wad postawy trzeba dodac ze sa one bardziej skomplikowane w przypadku osób majacych protezy z koszem biodrowym o ktorych Pan nie wspominał.Chodzi występowanie skrzywienia w pozycji siedzącej kiedy przechylamy sie na strone przeciwna niz proteza a po zdjeciu jej na stronę po amputacji.

Dzięki za tak informacje. Na pewno mogą się przydać wielu osobom.
Sam będę się musiał do nich dostosować.

W/w opisywany problem zdarza się i jest zauważalny w protetyce. Z reguły pojawia się nabyta skolioza w odcinku lędźwiowo-krzyżowym, pochylenie barku ku stronie amputowanej, znacznie zmniejszone mięśnie pośladkowe po stronie amputowanej. Jeżeli chodzi o genezę powstania to można zauważyć kilka czynników które się do tego przyczyniają.
Po pierwsze długość protezy - z reguły proteza powinna być krótsza tylko o 0,5 - 1 cm ale ta reguła jest osiągalna w protezie uda przy zastosowaniu stawu kolanowego wieloosiowego, przy stawie jednoosiowym jest to trudne do uzyskania. Druga sprawa to wydolność fizyczna czyli w jaki sposób jesteśmy w stanie sterować protezą. Tutaj istotny jest wiek użytkownika, długość kikuta, budowa kostko-mięśniowa, ogólna sprawność. Pamiętajcie proteza sama nie chodzi i my musimy ja wprawić w ruch i odpowiednio sterować. Podczas przenoszenia protezy należy uruchomić mięśnie czworogłowy uda, pośladkowe, mięśnie tułowia, odpowiednio pracować biodrami co znacznie przyczynia się do nie wydłużania protezy wynikające z siły grawitacji. W taki oto sposób nie mamy problemu podczas chodzenia - nie potykamy się a podczas stania ogólna postawa wydaje się być prawidłowa.
Istotną rolę odgrywa również poprawnie dopasowany lejek protezy, nieodpowiedni na pewno będzie negatywnie wpływał na chód, pojawia się odczucie potknięcia wynikające z tego iż proteza jest za długa co skutkuje tym, że protezę skracamy. Po odpowiednim ustawieniu protezy i ustaleniu długości bardzo ważna jest nauka chodu i poruszania się w protezie, prawidłowy chód pozwala na ustalenie w/w długości protezy. Cała sesja terapeutyczna trwa oczywiście różnie i jest zależna od indywidualnych składowych użytkownika protezy. Niestety z reguły nauka daje pożądane efekty u użytkowników którzy korzystają z protezy krótki okres czasu, u osób amputowanych z dłuższym stażem bardzo często dochodzi do wyrobienia sobie nieprawidłowego stereotypu chodu i zmiana na inny staje się niemożliwa.
Należy pamiętać że człowiek jest w pewnym sensie indywiduum i nie ma takiego samego więc podejście do problemu musi odbyć się indywidualnie ale zawsze trzeba spróbować .
Wspieram was w walce z codziennymi trudnościami - pozdrawiam
Krzysztof

cwiczenia ale i nie tylko.Tak jak w moim przypaku to wykorzystuje wszystko co mozliwe wlacznie z uzywaniem samochodu aby ograniczyć chodzenie.Od 3 lat nawet w pracy kozystam z kuli co niestetey przeszkadza ale takie było zalecenie.

regularne ćwiczenia chyba mogą pomóc i w przypadku dzieci trzeba też dosyć często odwiedzać protetyka w celu "podwyższenia" protezy, żeby nie chodzić na za krótkiej, bo to może pogłębiać skrzywienie kręgosłupa